Mantelspelden ('fibulae') werden in de Middeleeuwen veel gedragen. Ze werden niet alleen gebruikt om kleding mee dicht te spelden, maar dienden ook als sieraad. Dit model wordt een schijffibula genoemd. Zulke spelden waren in de tweede helft van de vijfde eeuw vooral in Engeland populair. Ze werden gewoonlijk gedragen door vrouwen. Mantelspelden gaven de sociale positie van de drager aan. De mode schreef voor hoe ze gedragen werden. De zwaardere spelden dienden om de mantel dicht te spelden, de lichtere functioneerden als broche. De hier afgebeelde bronzen 'fibula' is ingezet met een 'almandijn', een rode halfedelsteen. De speld werd samen met andere fibulae, een naald, een gesp, kralen en een broche gevonden in een vrouwengraf van het Merovingisch rijengrafveld van Rhenen. In 1951 werden daar meer dan 1100 begravingen uit de vierde tot achtste eeuw na Chr. ontdekt. De voorwerpen zijn de dode meegegeven voor in het hiernamaals.