In Nederland werd het wiel rond 2600 v.Chr. voor het eerst gebruikt. De oudste wielen zijn zwaar en massief en waren waarschijnlijk onderdeel van karren. Samen met het gebruik van de primitieve ploeg, ossen, paarden en de productie van wol en melk, duiden ze op belangrijke technologische veranderingen in het late vierde en derde millennium v. Chr. Ze duiden óók op wegen, vaak aangelegd met rondhout en planken, om natte plekken zoals venen te overbruggen. Dit monumentale wiel (diameter: 92 cm.) laat nog een ander aspect zien. Het is namelijk nooit gebruikt en doelbewust als offer in het veen achtergelaten.