Zoals bij veel Angelsaksisch aardewerk is deze pot glimmend zwart gepolijst en versierd met stempels. Deze potten werden in de Middeleeuwen nog met de hand gemaakt, zonder draaischijf. Behalve voor normale huishoudelijke doeleinden, zoals het bewaren van voedsel, werden ze gebruikt als urn. De as van de brandstapel en de resten van de dode werden in de urn gestopt en deze werd vervolgens begraven. Het verbranden van lijken kwam tot in de Vroege Middeleeuwen voor. Door de komst van het christendom, dat het cremeren verwierp, werden de doden alleen nog maar begraven. Pas in de twintigste eeuw is het cremeren weer in zwang geraakt. Ook de hier afgebeelde pot is als urn gebruikt. Vanwege de verticale inkepingen aan de onderkant wordt hij een ribbelurn genoemd. De stijl en vorm zijn Saksisch. Saksische potten hebben een vrij brede buikomvang en daardoor een relatief smalle hals en bodem. Vaak is het aardewerk zwart van kleur en versierd met lijnen en stempels in combinatie met verdikkingen of knobbels. Deze ribbelurnurn dateert uit de vierde of vijfde eeuw na Chr. Hij werd gevonden in een terp in het Groningse Loppersum.