In de zesde eeuw v.Chr. werden in de omgeving van Chiusi de doden gecremeerd en bijgezet in urnen die een menselijke vorm hadden. De vazen hadden armen en een deksel in de vorm van een hoofd. De urnen waren oorspronkelijk bont beschilderd. Soms waren ze zelfs voorzien van een manteltje en een pruik. De urnen werden canopen genoemd, naar de Egyptische begrafenispotten die ook een hoofd als deksel hadden. Ze stonden opgesteld in een soort grafkelder, soms op een troontje. Voor de canoop stond een tafeltje met etenswaar. De overledene genoot zo van een eeuwigdurende maaltijd.