Dit beeldje toont ons een halfnaakte godin Aphrodite in een elegante pose. Het is een voorbeeld van de zogenoemde Aphrodite Anadyomene, de godin die uit de zee oprijst, een beeldtype dat teruggaat op een 4de-eeuws schilderij van de beroemde Griekse kunstenaar Apelles. Hij schilderde Aphrodite met een verwijzing naar de mythe van Hesiodus die vertelt dat de godin werd geboren uit het schuim van de zee bij het eiland Cyprus. Het schilderij, dat al ten tijde van keizer Nero verloren is gegaan, vormde een inspiratiebron voor tal van beeldhouwers. Omdat water moeilijk in steen uit te beelden is, maakten zij een draperie vanaf de heupen of beeldden ze naast de godin een dolfijn uit.

Godin van liefde, vrouwelijke schoonheid en vruchtbaarheid

Aphrodite, later vereenzelvigd met de Romeinse godin Venus, is niet alleen de Griekse godin van de liefde, maar ook van de vrouwelijke schoonheid en vruchtbaarheid. Zij geldt als een van de twaalf hoofdgoden. In de Griekse oudheid werd zij op diverse plaatsen onder verschillende namen vereerd. Die cultus begon in het oosten en verspreidde zich via Cyprus naar Griekenland. Haar schoonheid en de talrijke mythes rondom haar persoon maakten de godin tot een geliefd onderwerp voor dichters, schrijvers en beeldend kunstenaars. Daardoor is zij misschien wel de bekendste klassieke godin geworden.

Het beeldje

De liefdesgodin is van boven naakt weergegeven tot aan haar heupen. Haar lichaam steunt op het linkerbeen, terwijl het rechterbeen ontspannen naar achteren is geplaatst. Om haar benen is een doek gedrapeerd die met een knoop aan de voorkant is vastgebonden. Zigzagplooien gaan tussen de benen omlaag. Van Aphrodites voeten is alleen de rechter zichtbaar gemaakt. Het hoofd is neerwaarts gebogen en neigt een beetje naar de rechterschouder. De linkerarm ontbreekt tot dicht bij de schouder en de rechterarm tot aan de schouderaanzet. Breuklijnen zijn te zien bij de nek en ter hoogte van de heupen.

Kijk voor (meer) afbeeldingen in de collectiezoeker op deze website